Een jaar om nooit meer te vergeten voor JO17-1

Wat een prachtseizoen voor Strijen JO17-1! Meer dan 40 wedstrijden gespeeld. Een enkel gelijkspelletje, slechts 2 nederlagen en de rest louter gewonnen.

Dit alles resulteert in kampioenschappen voor de competitie in alle 3 de fasen, winnaar van de districts-KNVB beker, winnaar van de Hoeksche Waard Bokaal en winnaar van ons eigen Pinkstertoernooi. De “treble +” is daarmee waarheid geworden. Hieronder het relaas van een jongensboek wat we vooraf slechts als droomscenario durfden te beschouwen.

Met een nagenoeg gelijke selectie als voorgaande jaren, met Kyano als nieuwkomer en Faas terug in de gelederen, werd in augustus ’22 aan de voorbereiding begonnen. Met daarbij Geert Meijer voor het eerst bij ons aan het roer en een verder ongewijzigde staf. Eerder al deden wij u verslag van de eerste 2 fasen van het seizoen. Na een succesvolle voorbereidingsperiode met winst in alle daartoe gespeelde oefenwedstrijden, werden we ongeslagen en afgetekend eerste in de 1^ste klasse. Groot was dan ook de verrassing en vreugde toen de KNVB  ons vervolgens in de Hoofdklasse indeelde. Een nieuwe ervaring lag voor ons, benieuwd of we ons daarin staande konden houden.

In de daaropvolgende 2^e fase werd éénmaal verloren (YVV De Zwervers) en éénmaal gelijk gespeeld (Spartaan ’20), maar omdat de andere wedstrijden in winst werden omgezet konden we worden gekroond tot zowel Herbstmeister als Winterkampioen. 2x achtereen kampioen en nog in de race voor de KNVB beker. Wat zou ons de periode na de winterstop dan allemaal gaan brengen? Wetend, dat het in die 2^e fase heus allemaal niet makkelijk was gegaan en ons daarbij bovendien geconfronteerd zien geworden met talrijke blessuregevallen met als gitzwart scenario de dubbele beenbreuk van Sjoerd op zaterdag 17 december.

Voorjaarscompetitie

Na de winterstop, met daarin nog 2 gewonnen oefenwedstrijden en een zege op Zinkwegse Boys voor de zgn. tussenronde in de KNVB beker, werd op zaterdag 28 januari begonnen aan de Voorjaarscompetitie. Een competitie waarin we ook weer werden geconfronteerd met een aantal grote mooie verenigingen waarmee de krachten konden worden gemeten: onder andere Brielle, Spartaan ’20, Nieuwenhoorn, Excelsior, SC Feijenoord en VFC zouden onze tegenstanders worden.

Eerste wedstrijd Brielle uit. Een moeizame 1-2 winst. Week erna, zo mogelijk nog moeizamer. In de laatste minuut werd uit met 1-2 van Binnenmaas gewonnen om een week daarna met de kleinst mogelijke marge van 1-0 Hellevoetsluis naar huis te sturen. We zaten in een lastige periode, maar wel met ‘9 uit 3’ bovenaan. We hadden te maken met veel langdurige blessures, maar telkens waren daar Justin en/of Twan en/of Mauro en/of Bart die ons wilden helpen en ons er doorheen sleepten.

De 1/8 finale KNVB beker werd uit met 0-2 gewonnen van Spijkenisse en na een 5-0 overwinning op Excelsior werd voorzichtigjes aan duidelijk dat we toch wel weer hoge ogen zouden kunnen gaan gooien naar de titel en dat de concurrentie aan moest worden gegaan met o.a. Sc Feyenoord en VFC uit Vlaardingen. En toen, zaterdag 18 maart was daar YVV De Zwervers. Laagvlieger. En daar hadden we nog een appeltje mee te schillen, want tot dusver was YVV de enige die ons een nederlaag had toegebracht. Dat moest dus worden rechtgezet. We kwamen echter van een koude kermis thuis. In een slechte wedstrijd met vele gemiste kansen, bleek YVV onze ware angstgegner: 0-1 verliespartij. VFC bleef winnen, dus een titel was op dat moment niet meer in eigen hand.

Nadien pakten we de draad toch weer goed op en werden Nieuwenhoorn en Blijdorp met respectievelijk 1-5 en 4-0 aan de zegekar gebonden en werd ten koste van wederom Blijdorp de halve finale van de beker bereikt. Het zou toch niet…..?

Werklust en hecht collectief

De resultaten waren dus goed. Maar we keken vooruit naar een rijtje zware tegenstanders, met een aanhoudende golf van steeds weer nieuwe blessuregevallen. Bovendien moet opgemerkt worden dat het kwartje ook vaak gewoon net de goede kant op viel. De meeste wedstrijden werden moeizaam gewonnen en eerlijkheidshalve was sprake van stagnerende ontwikkeling op het pure voetbalgebied. Het valt ook niet mee gezien de steeds wisselende opstellingen waarmee we te dealen hadden. Wat echter in dit team zo goed gaat en waar we ook wel een beetje bekend om beginnen te staan is het hechte collectief, de werklust en het niet aflatende knokken voor mekaar. We zijn gewoon moeilijk te verslaan met een meer dan hechte verdediging, een betrouwbare sluitpost en voorwaartsen die altijd ‘uit het niets’ gevaarlijk kunnen worden.

15 en 22 april zou het er dan om moeten gaan. Sleutelwedstrijden tegen eerst SC Feyenoord (uit) en dan VFC (thuis) stonden op het programma. Beide wedstrijden moesten uiteraard gewonnen worden. En dat gebeurde dan ook! In 2 ware thrillers! Met eerlijk gezegd voetballend 2 betere en completere tegenstanders, zegevierde beide keren onze plaatselijke trots (1-2 & 2-0). Daarmee was de koppositie bereikt en die moest met nog 2 wedstrijden te gaan dan maar worden vastgehouden.

Voordat het zover was stond dan ook nog de halve finale voor de beker op het programma, midweeks op 9 mei tegen Bergambacht. Ook deze tegenstander (de latere kampioen in het andere district, zo zou blijken) bleek zwaar en leek zelfs kort voor het eindsignaal op voorsprong te komen, maar gelukkig werd die goal afgekeurd en dienden stafschoppen de beslissing te brengen. Strijen bleek feilloos en schoot 5x raak. Finale bereikt, dat hadden we niet eerder meegemaakt. Tussen neus en lippen werd ook de finale van de Hoeksche Waard bokaal veilig gesteld.

Na een korte vakantieperiode met de daarbij zo belangrijke hersteltijd voor de geblesseerden volgde dan de hervatting van de competitie. En daar waar we zo tegenop hadden gezien, bleek dan in de praktijk -qua resultaten- weer mee te vallen. Na een weliswaar zwaarbevochte 2-0 thuisoverwinning op Spartaan ‘20 was daar dan de kampioenswedstrijd op zaterdag 20 mei in en tegen Ijsselmonde. Daar hadden we het nog nooit makkelijk tegen gehad. Maar hoe anders liep het. Met maar liefst 1-13 werd de schaal gepakt en die kon mee naar Strijen, waar het dak eraf ging en een mooi feestje werd gevierd.

Pinkstertoernooi

De toernooicommissie -die mensen en al hun vrijwilligers verdienen een groot compliment voor het zo belangrijke werk wat ze doen- had voor onze JO17 een prachtprogramma samengesteld. Grote en gerenommeerde verenigingen togen naar ons sportpark waar de strijd moest worden aangebonden tegen onder meer ASWH, Barendrecht, BVCB, Zeelandia en Hardinxveld. Het ligt nog vers in het geheugen, maar we wonnen die dag. Samen met onze toppers van JO14 werden beide toernooibokalen op Strijen gehouden. Het was een prachtige dag.

Eindfase

Tsja, en dan is het zover. Dan hoef je ‘alleen nog even’ 2 finales te spelen als kersjes op de taart.

We schrijven zaterdag 3 juni. Neutraal terrein Westlandia in Naaldwijk. Tegenstander van dienst de zo grote en als ware opleidingsclub bekend staande Alphense Boys. Vele spelers worden daar jaarlijks afgeleverd aan BVO’s. Strijen is hun tegenstander dus die dag. Lang verhaal kort: v.v. Strijen, dat zijn wij! In een gelijk opgaande wedstrijd met een licht veldoverwicht voor ons wordt het uiteindelijk 1-0 voor Strijen. Nooit eerder won dit team een KNVB beker. Nu dus wel. Het bleek ook wel een beetje het toernooi van onze benjamin. Nadat hij in de kwartfinale ons er al (bijna letterlijk) doorheen had gesleept, was Kyano ook de matchwinner die de 1-0 mocht aantekenen na een vloeiende aanval. Erna hield onze defensie zoals zo vaak prima stand en kon de champagne ontkurkt worden.

In een eerder bericht bedankten we al de zo vele supporters die die dag mee waren gereisd. Dit moet je gewoon een keer hebben meegemaakt. Om nooit, maar dan ook nooit meer te vergeten. Prachtervaring met een busreis vol eensgezinde en feestvierende supporters terug naar Strijen waar we in de kantine prachtig werden onthaald. Kijk en geniet naar de foto’s en filmpjes bij dit verslag.

Treble…….plus!

Kampioen dus. En bekerwinnaar. Maar ja, die treble (+), die wil je dan ook binnenhalen natuurlijk. Toernooiorganisator voor deze editie was O.S.V. De buurman van het een klasse hoger als wij spelende S.H.O. Zaterdag 17 juni, de laatste wedstrijd van het seizoen. Het bleek niet alleen een mooie dat vanwege de finale. Maar voor het eerst -exact 6 maanden na zijn beenbreuk- mocht onze Sjoerd weer plaatsnemen op de bank.

Ook hier waren weer veel Strijenaren meegereisd. Maar in het hol van de leeuw waren uiteraard ook veel supporters van SHO. En die lieten zich niet onbetuigd. We leken er een beetje van onder de indruk en waren niet altijd even goed bij de les. Het resulteerde dan ook in een vroege 1-0 achterstand en toen ook Thijmen nog vroeg uitviel na een blessure zag het er even niet al te rooskleurig uit.

Toch kregen we langzaam meer grip op de wedstrijd en volgden kansjes en later KANSEN. Ruststand echter nog 1-0 voor SHO. Na de rust eigenlijk een omgekeerd spelbeeld. Strijen voetbalde wat beter en had gewoon een veldoverwicht. Toch werd SHO eerst nog levensgevaarlijk, maar wist de grote kans op de cruciale 2-0 niet te benutten. Onder zware omstandigheden werd verder gevoetbald. De kansen bleven komen en de onvermijdelijke gelijkmaker kwam dan ook. Wederom was het Kyano na een mooie aanval over links.

Iedereen was zich vervolgens al aan het opmaken voor een strafschoppenserie. Lijstjes werden al gemaakt wie ze zou gaan trappen. Een uiterste krachtsinspanning met geloof in eigen kunnen van Ky resulteerde 2 minuten voor tijd in een corner voor Strijen. Diezelfde Ky kopte de bal door, op de lat en in de rebound was daar als een duveltje uit een doosje onze Laurent. 2-1. Die was ook binnen. De uitreiking van de bokaal volgde uit handen van oud Oranje International en Europees kampioen Adrie van Tiggelen. Mensen wat een feest. En hoe verdiend ook. Werkelijk niks op af te dingen.

Vakantie en dan…..

Het seizoen -en we zeggen het nog maar een keer- met VIER (!) hoofdprijzen zit er nu op. We gaan genieten van een vakantieperiode. Laten we hopen dat de blessuregevallen in die periode de hersteltijd krijgen die ze nog nodig hebben en dat Sjoerd en ook Faas in augustus weer aan kunnen haken. Ze werken er zo hard voor beste mensen!

Uiteraard wil ik namens alle spelers en staf een aantal mensen bedanken. Allereerst de in het verslag al genoemde invallers van JO16 en 14 die ons er doorheen sleepten. Verder ook Albert (met 100 kg en een paar wasknijpers niet wakker te krijgen) & Sandra ontzettend bedankt voor hun gastvrijheid rondom de BBQ afgelopen zaterdag, alsook de Batenburgjes voor het onvergetelijke kaartspel wat wij mochten ontvangen.

Ook de leden van de Volière ontzettend bedankt voor jullie bijdrage aan diverse activiteiten. De bestuursleden in het bijzonder bedankt voor hun support en uiterst serieuze gesprekken door het jaar heen. Bij diezelfde bestuursleden van de Volière (Leo, Wil, Piet, Hennie) kunt u -ook alle ouders van alle jeugdleden- terecht om je lid te maken. Je bent dat voor € 10,- per jaar en daarmee ondersteunt u de jeugdafdeling in de breedste zin deze woords met vele mooie activiteiten en initiatieven.

Zoals de meesten van jullie weten heeft Rens aangegeven volgend seizoen geen trainer meer te zullen zijn, dus Rens: bedankt voor de bijdrage de afgelopen seizoenen en we hopen je langs de lijn te mogen treffen.

Helaas heeft de voor de club zo belangrijke keeperstrainer Jan Barendregt na jarenlange trouwe dienst ook aangegeven te zullen stoppen. Ook Jan wil ik -namens alle spelers en Yoeri in het bijzonder-, bedanken voor zijn plezier, nuchterheid en deskundigheid. We gaan je ontzettend missen, maar hopen dat we er met elkaar als club in slagen een waardig vervanger te vinden. En we hopen ook jou Jan op de voor jou zo kenmerkende plek langs de lijn te mogen treffen hoor!

De rest van het team en staf blijft in tact. Samen gaan we er ook volgend seizoen weer iets moois van maken. Genoeg te doen, genoeg te leren, genoeg te ontwikkelen. Met elkaar maken we de komende tijd de laatste zo belangrijke en O zo grote stap naar het seniorenvoetbal.

Jongens, bedankt voor een prachtjaar. Zoals ik in de titel van het verslag al begon: een seizoen om nooit, maar dan ook echt nooit te vergeten. Ik wens iedereen een fijne  vakantie toe om af en toe nog eens terug te denken aan al die mooie momenten die we met mekaar beleefden en beleven!

De toegevoegde filmpjes en foto’s bij dit verslag zullen daarbij vast helpen!

Sportieve groet, Jaco Dorst

Video 1: https://youtube.com/shorts/Ho4N8wY3pi8?feature=share