Wat een GEWELDIGE reeks van de vrienden van Strijen JO17-1 !

Wie gaat ons dát nazeggen: 9(!) overwinningen op rij in de competitie en een laatste nederlaag daterend van 19 maart j.l.

Wederom een rommelig seizoen met talrijke afgelastingen door Corana en bovendien geteisterd door vele, vele en soms ook langdurige blessures.

Lange periodes zonder wedstrijden dus. Maar wát een eindspurt werd er aan de dag gelegd en wat hebben de boys uiteindelijk toch nog een mooie ontwikkeling kunnen doormaken!

Tsja, waar zullen we beginnen? Wel, laat ik jullie mee terug nemen naar afgelopen herfst.

Medio oktober 2021 sloot ik het verslag van de eerste fase van de (herfst)competitie af met de woorden:

“We kunnen meer dan tevreden terugkijken op de eerste competitiehelft en kijken vol verwachting uit naar de 2^e fase.

Het zal zwaar worden. Maar O zo leerzaam! Er is een mooie basis om op verder te borduren met voldoende verbeterpunten.”

Op dat moment was net de 1^ste fase van dit seizoen afgesloten. En hoe…. We eindigden -als eerstejaars “B-tjes” op een gedeelde eerste plaats in de 1^ste klasse, samen met RVVH JO17-1.

3 Doelpuntjes, dat is wat we destijds tekort kwamen om tot herbstmeister te mogen worden gekroond.

De 2^e fase van de competitie was er één met tegenstanders van grote verenigingen met gerenommeerde jeugdopleidingen, onder meer Binnenmaas (17-1), RVVH (17-1), SHO, Smitshoek en Barendrecht (allen 17-2).

Daar keken we vol verwachting en met respect naar uit. Want dat was immers wat we zo graag wilden: spelen onder maximale weerstand. Daar ontbrak het veelal aan in die eerste fase en dat was zonde.

Na een korte pauze rondom de herfstvakantie traden we dan aan voor de eerste wedstrijd, uit tegen Binnenmaas. Het leverde ons een dik verdiende 2-4 overwinning op.

Vervolgens kwam toch de klad erin en liepen we nog voor de winterstop tegen een aantal nederlagen op: RVVH (2-5), IJsselmonde (4-2) en Ommoord (3-4).

RVVH was duidelijk sterker. En vooral volwassener. Toch vielen de goals feitelijk totaal onnodig. We waren niet brutaal genoeg, afwachtend en soms ook te ‘lief’. Zelfde verhaal tegen IJsselmonde en Ommoord.

Na een veel te lange winterstop (Corona en heeeel veel lange blessuregevallen) bezetten we een plek op de ranglijst, bijna klem onderaan, maar wel met veel minder gespeelde wedstrijden.

Onze eerste wedstrijd na kerst speelden we pas weer op 8 maart, doordeweeks, uit tegen koploper SHO. De match ging verdiend met 3-0 verloren.

Op dat moment wisten we dat we tot aan 4 juni iedere zaterdag zouden moeten spelen en dat we bovendien nog enkele competitiewedstrijden midweeks zouden spelen.

Daarbij kwamen dan nog de avondwedstrijden voor de Rijnmond Cup en Hoekse Waard bokaal. Hoe zou dat gaan aflopen met deze fragiele en smalle selectie?

Gelukkig waren daar de teams om ons heen die ons keer op keer uit de brand konden helpen….en wij soms hen weer andersom.

Overwinning na overwinning…

Welnu het verhaal is even kort als duidelijk: na de nederlaag uit tegen koploper SHO werd thuis gewonnen van Binnenmaas en van SVS, en werden we uitgeschakeld via strafschoppen voor de Rijnmond Cup.

Nog 3 verliespartijtjes vielen ons ten deel: voor de HW bokaal tegen (2^de jaars) divisionisten NSVV en SHO (beiden 17/1). En voor de competitie uit tegen RVVH (19 maart).

Na 19 maart werd voor de competitie op 2 april alleen nog tegen SHO punten verloren: maar een zeer verdienstelijk gelijkspel van 3-3 was iets om met trots op terug te kijken. Mogelijk vormde dat ook wel een kantelpuntje.

11 Overwinningen, waarvan 10 op rij, was wat onze mannen vervolgens op de mat legden. Achtereenvolgens SVS (0-5), Barendrecht (1-0 & 1-3), Smitshoek (2-1 & 2-3), Blijdorp (1-3 & 3-0), Ommoord (3-6) en tot slot IJsselmonde (4-3). Tussendoor werd ook met FC Binnenmaas afgerekend voor de Hoekse Waard Bokaal. En oh ja, ons thuistoernooi werd ook bijgschreven op de palmares

Dat alles leidde er uiteindelijk toe dat we eindigden op een meer dan verdienstelijke en keurige 3^e plek. Slechts 2 puntjes achter het sterke RVVH en 5 puntjes op kampioen SHO.

Wie ons dat vooraf had gezegd, was voor ‘gek’ verklaard. Toch hebben de jongens dat weten te bereiken. Ze verdienen daarvoor een groot compliment.

Laten we tegelijk ook reëel blijven. De jongens hebben een mooie ontwikkeling doorgemaakt. We hebben ontzettend goede dingen gezien.

Maar vrijwel altijd waren dat fases in wedstrijden die dan weer werden afgewisseld met acties of situaties die niet meer voor zouden mogen komen.

Te vaak is nog sprake van gebrek aan concentratie, te veel tegengoals ontstaan door een compbinatie van onoplettendheid en niet brutaal genoeg zijn.

Ook komen we erg moeilijk tot scoren en hebben we heel veel kansen nodig. Dat breekt op in wedstrijden tegen zware tegenstanders.

Veel situaties worden immers op details beslist en juist aan die details hebben we volgend seizoen weer met elkaar aan te werken.

Wat bij deze JO17-1 echter altijd aanwezig is, is een tomeloze inzet van spelers die voor elkaar door het vuur gaan, binnen en buiten het veld.

Die tomeloze inzet, daar begint het eigenlijk altijd mee. Daar kunnen we op verder borduren.

En die tomeloze inzet  -samen met enig talent-, dat leidde er ook toe dat we Jerry, Calvin en Yoeri mogen feliciteren met het feit dat ze van Geert Meijer en Cor Kruijthof op 15 resp 17 jarige leeftijd hun debuut mochten maken in de hoofdmacht van onze vereniging.

Wat ook zo mooi en goed is om te zien, is dat Faas na een lange periode van afwezigheid weer op het veld staat, samen met hersteltrainer en fysio Brian. Ik wilde dat maar even niet onvermeld laten.

Bedankt!

Zo aan einde van een seizoen -en aan het einde van dit verslagje- is het tijd om wat mensen te bedanken en succes te wensen.

Allereerst wensen we onze pechvogels, de geblesseerde spelers succes met hun herstel of revalidatie.

Verder wensen we alle teams die de finale van de Hoekse Waard bokaal hebben bereikt 18 juni heel veel succes: neem zoveel mogelijk bokalen mee naar ons jubileumfeest die dag!

Dan de spelers die ons door moeilijke fases van het seizoen hebben heen gesleept: JO19-1, JO17-2 en JO15-1 bedankt voor het vele wedstrijden met ons meespelen.

Zonder die hulp had menig wedstrijd niet gespeeld kunnen worden.

Ik vind het nog wat vroeg in het jaar om af te sluiten met het iedereen wensen van een fijne vakantie. We zien elkaar nog wel enkele weken op ons mooie cluppie, zeker ook op het verjaardagsfeestje.

Want een mooi cluppie is het. Afgelopen maanden hebben we in de keuken kunnen kijken van enkele grote verenigingen. En ik kan niet anders concluderen dan dat er bij v.v. Strijen toch wel heel veel, heel goed geregeld is.

Als ik dan nog altijd niet eindig met ‘fijne vakantie allemaal’, dan doe ik dat graag -zonder anderen tekort te willen doen- met een groot woord van dank aan de altijd zo bescheiden Jan Barendregt.

Jan heeft met zijn kundige aanpak het plezier en vertrouwen verder naar boven weten te halen bij onze keeper. Daarvoor een diepe buiging Jan.

JO17 mannen: geniet even van jullie prestatie. Volgend seizoen weer genoeg plezier te maken, genoeg te leren en genoeg om voor te strijden!

Groeten allemaal van Jaco, ook namens Edo en Rens!